تجهیزات کشاورزی

تجهیزات کشاورزی

بازده انسان به عنوان واحد تولید توان بسیار کم و توانش برای کار مداوم در حدود 0.1 کیلووات است. از این رو توان انسان منبع کارآمد و قابل اتکایی برای پیشبرد امور طاقت فرسای زراعی نمی باشد. کشاورزی سنتی که عمدتا وابسته به نیروی انسانی و دامی بوده است مستلزم صرف زمان طولانی برای انجام عملیات خاکورزی و کشت بذر در بهار و عملیات داشت در تابستان و برداشت در پاییز می شد. به لطف پیشرفت فن آوری، مکانیزاسیون کشاورزی به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای بشر در قرن بیستم بوده و بسیاری از محققین، استفاده از ماشین آلات به جای نیروی دام در کشاورزی در ده های اول قرن بیستم را نقطه عطفی در روش تولید محصولات کشاورزی می دانند.

از قرن بیستم با صنعتی شدن جوامع، به تدریج استفاده از ماشین آلات در کشاورزی یا به عبارت دیگر مکانیزاسیون کشاورزی متداول شد. بکارگیری تجهیزات کشاورزی به جای نیروی انسانی و دامی نتایج مطلوب پرشماری را به ارمغان آورد. استفاده بهتر از نیروی کار و کاهش نیاز به نیروی کارگری، تسریع احیای اراضی و افزایش سطح زیر کشت، تسطیح اراضی و مبارزه با علف های هرز، ارتقاء بازده آبیاری، سهولت انجام کار، انجام به موقع و کاهش زمان موردنیاز عملیات کشاورزی، استفاده موثرتر از نهاده ها و افزایش تولید محصول در واحد سطح و امکان توسعه بیشتر فعالیت های کشاورزی و بهره گیری از سیستم های پایدارتر، افزایش بازده محصول و در نهایت افزایش درآمد کشاورز از جمله مهمترین پیامدهای این تحول بوده اند.

از سوی دیگر رشد روز افزون جمعیت جهان، اهمیت کشاورزی را بیش از پیش برای جوامع بشری نمایان کرده است. اولین و مهمترین نیاز هر انسان نیازهای غذایی اوست که این نیاز به طور مستقیم و غیر مستقیم با کشاورزی در ارتباط است. امروزه بدون استفاده از تجهیزات و ادوات مختلف برای آماده سازی زمین و خاکورزی، کاشت، داشت، برداشت و فرآوری محصولات پس از برداشت، تولید غذای مورد نیاز بشر مقدور نمی باشد. بخش کشاورزی در کشور ما نیز برای تحقق تامین امنیت غذایی جامعه و در نتیجه تقویت استقلال ملی، نیازمند گذر سریع از مرحله کشاورزی سنتی و معیشتی به مرحله تولید مکانیزه و صنعتی است.

با این وجود با توجه به اینکه همچنان اغلب کشاورزان کشور در واحدهای تقریبا کوچک و به صورت مستقل به فعالیت کشاورزی خود ادامه می دهند انتخاب و تدارک صحیح و متناسب تجهیزات مورد نظر، اهمیت بسزائی خواهد داشت. با انتخاب صحیح ماشین آلات کشاورزی برای انجام عملیات ضمن تسهیل انجام امور کشاورزی، هزینه های عملیاتی کاهش یافته و میزان محصول و درآمد بیشتری عاید کشاورزان خواهد شد. در انتخاب تجهیز کشاورزی مناسب بایستی مواردی نظیر سهولت کاربرد، قابلیت انجام عملیات متنوع، اطمینان از وجود قطعات یدکی و خدمات فنی، طراحی مناسب ماشین و پارامترهای تکنیکال نظیر تنظیمات، ارتعاش و صدا، شرایط خاک و محصول، نام برند و مدل، تناسب ماشین با ابعاد مزرعه یا باغ، ارزیابی هزینه های سرویس و نگهداری مد نظر قرار گیرند.

در کنار تراکتورها و تیلرها که برای حرکت و یا کارکرد بسیاری از ماشین آلات کشاورزی مورد نیاز هستند، ماشین آلات و تجهیزات کشاورزی را می توان در پنج گروه اصلی تجهیزات آماده سازی خاک یا خاکورزی، کاشت، داشت، برداشت و تجهیزات پس از برداشت و فرآوری های تکمیلی طبقه بندی کرد.

1. تجهیزات خاکورزی شامل انواع گاوآهن ها (برگرداندار، بشقابی، دوار یا روتیواتورها، چیزل و غیره) زیرشکن، نهرکن، چاله کن، کولتیواتورهای مزرعه، هرس های بشقابی، هرس های دندانه میخی و زنجیری، تسطیح کن ها، غلتک ها و غیره می باشند.
2. ماشین های کاشت شامل ردیف کارها، کپه کارها، خطی کارها، بذرپاش ها و کارنده های مخصوص نظیر سیب زمینی کارها و نشاء کارها هستند.
3. از مهمترین تجهیزات داشت می توان به انواع سمپاش ها، گردپاش ها، انواع کودپاش ها و ماشینهای وجین و سله شکنی اشاره کرد.
4. از جمله دستگاه های برداشت می توان به دستگاه شیکر تراکتوری و شیکر موتوری، برداشت زعفران، انواع دروگرهای علوفه و غلات و غیره، بیلر، کمباین ها، برداشت ذرت، پنبه، چغندرقند، سیب زمینی و غیره می باشند.
5. تجهیزات پس از برداشت که برای آماده سازی و فرآوری محصول استفاده می شوند نیز بسیار متنوع بوده و گستره وسیعی از دستگاه های جداسازی، سورت، بوجاری، سیستم های انتقال، ساقه کوب و ریک، انواع پوست گیرها و شکن ها و روغن گیرها تا دستگاه های شستشو و اسلایسر و خشک کن ها و تجهیزات خنک کننده و سردخانه و توزین بسته بندی را در برمی گیرد.